Mam wrażenie, że każdy z nas jest w głębi duszy samotny. Każdemu towarzyszy chwilami uczucie pustki, nie mówię tu o pustce po drugiej osobie, ale myśli, że nikt nie może wniknąć w nasze wnętrze. Znamy siebie dobrze, tak dobrze, że czasami ta samotność nam nie przeszkadza. Czy nie jest tak, że jest z nami przez całe życie, ale boimy się do niej przyznać?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz